Dag 9, dinsdag 14
april 2020
Het is 8u. De school gaat open. Maar het
blijft stil. Te stil.
De leerkracht die mee instaat voor de noodopvang is ook stil.
De leerkracht die mee instaat voor de noodopvang is ook stil.
We wachten.
Wachten op kinderen die komen.
Maar ze komen niet.
Wachten op kinderen die komen.
Maar ze komen niet.
Ik kijk op mijn lijstje. Er zouden
twee leerlingen komen vandaag, vanaf 11u.
De uren kruipen voorbij.
Ik hoor niets anders dan het zachte gezoem van mijn laptop.
De leerkracht houdt zich in de refter bezig met wat voorbereidingen.
De uren kruipen voorbij.
Ik hoor niets anders dan het zachte gezoem van mijn laptop.
De leerkracht houdt zich in de refter bezig met wat voorbereidingen.
Af en toe springt ze eens binnen.
‘Nog niemand?’
‘Nee, nog niemand.’
‘Nee, nog niemand.’
We doen beiden verder met wat we bezig
waren. In stilte.
Het wordt 11u. De leerkracht kijkt
hoopvol van in het deurgat.
‘Al iemand?’
‘Nee, nog niemand.’
‘Nee, nog niemand.’
Om 12u zeg ik dat ze naar huis mag gaan. Het zal wel lukken. Als de
kinderen nog komen, kan ik ze vast wel alleen aan.
Maar ze komen niet.
Er komt niemand.
De school is nog nooit zo groot geweest.
Ze lijkt me wel op te slokken, in een grote, gapende mond.
Achter die mond is niets, niets dan leegte: lege stoelen en banken, onbeschreven borden, lege kapstokken, verlaten speelplaatsen.
Er komt niemand.
De school is nog nooit zo groot geweest.
Ze lijkt me wel op te slokken, in een grote, gapende mond.
Achter die mond is niets, niets dan leegte: lege stoelen en banken, onbeschreven borden, lege kapstokken, verlaten speelplaatsen.
En stilte.
Veel stilte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reactie krijgen op een schrijfsel is het teken dat je gelezen wordt! Dank je wel hiervoor!