woensdag 25 januari 2012

~~~~~~~~~~~~~~~~Ik zal er zijn~~~~~~~~~~~~~



Laat me het antwoord zijn
op je vele vragen.
Ik wil het vuur zijn
dat jouw onzekerheden
voor altijd verbrandt.
Ik wil vaste grond zijn,
of het bewaarde evenwicht
als je wankelend naar beneden kijkt.

Neem je tijd,
haast je niet.
Ik zal er zijn,
ik zal niet opgeven.
Niets is teveel,
al duurt het eeuwen.
De enige zekerheid
is dat ik je nodig heb.

Als alle sterren doven,
zal jij in mij
nog helder schijnen.
Neem me bij mijn hand
en leid me nu zachtjes
naar het ochtendgloren.
De nacht was te koud
en beangstigend eenzaam.

Neem me mee
naar een plaats
die enkel wij kennen,
waar de tijd stopt,
waar ik de herinnering kan wissen.
De herinnering aan leegte
en kille eenzaamheid.

Neem me mee
naar een plaats
waar geen vragen zijn
en antwoorden overbodig,
waar onzekerheden assen zijn
en leegte een vage vergetelheid,
waar je hand in de mijne ligt
en waar sterren helder schijnen.

Ik zal er zijn.



    Foto: Mark Kitaoka

woensdag 18 januari 2012

Muziek verlacht de zeden...


Rasgitaar
Brokfluit
Poedelzak
Nachthoorn
Pokkenspel
Wondharmonica
Saxokloon
Tombone

-          Gorgel
-          Alpentoorn
-          Synthesesizer
-          Teugelpiano
-          Snuiftrompet
-          Snarsfluit
-          Klavercimbel
-          Commandoline
-          Sambakwallen
-          Tamboezwijn
-          Trompret
-          Contragas

woensdag 11 januari 2012

Transparant



Ik ben onzichtbaar. Nu weet ik het zeker. Helemaal onzichtbaar. Eerst twijfelde ik nog, maar nu ben ik zeker. Niemand ziet me. Het is bevreemdend te weten dat men door je kijkt, je niet ziet.

Het overkwam me de afgelopen weken al een paar keer. Je hebt het misschien zelf al eens meegemaakt?  Je ziet iemand op je afkomen. Je herkent die persoon en je glimlacht al. Je kent die persoon net niet goed genoeg om enthousiast te stoppen en te babbelen, maar een gulle lach en ‘hey, hoe is het met jou?’ zal er zeker in zitten. Maar dat komt niet. Vol verwachting sta je op het punt die persoon te kruisen, maar er gebeurt niets. Je wordt voorbijgelopen zonder enige herkenning.

Vandaag werd mijn vermoeden bevestigd. Ik ben er niet meer. Men ziet mij niet meer. Ik maakte een lange wandeling door de stad. Het is een kleine stad, waarin ik al vele jaren vertoef. Men kent mij. Men begroet mij in mijn stad. Maar vanaf vandaag niet meer. Men ziet mij niet.

Er kwam weer iemand in tegengestelde richting op me af. Het voetpad was redelijk smal en tegen de gevels stonden fietsen. Het zou krap worden om elkaar te kruisen. Dus ik wist zeker dat er een ontmoeting zou zijn. Ik keek er naar uit. Het was iemand die ik graag had. Op het moment dat we bijna schouder aan schouder waren, gebeurde het. Ik kwam tot het besef dat ik onzichtbaar was. Ik stond aan de grond genageld en keek achter me. De persoon liep gewoon verder, was niet uitgeweken, had niets gemerkt. Aarzelend keek ik naar mijn borst, mijn buik, mijn benen, mijn voeten. Ik zag ze. Ze waren er. En toch leek het leek wel alsof die persoon dwars door me heen gestapt was.

Ik liep verder, met een onzichtbaar hoofd vol dikke, nadrukkelijke vraagtekens. Elke stap die ik zette, hoorde ik. Mijn hakken tikten vastberaden op de stoeptegels. Ik was er. Of toch niet? Toen ik opkeek, kwam er weer een oude bekende op me af. Ik besloot stil te staan. Zo zou ik meer opvallen. Bijna smekend keek ik in zijn ogen: ‘zie je mij? Alsjeblieft, zie mij!’ Maar ook hij liep mij voorbij, geen blik kreeg ik. Het grote niets doemde voor me op.

Mijn stad leek me af te stoten. Ik hoorde hier niet meer. Het getik van mijn hakken vertraagde. Het werd stil rondom me. Alle geluid viel weg. Ik keek rond. De beelden op mijn netvlies verstarden. Ik keek naar een stilleven. De wind blies een lok haar in mijn ogen. Ik draaide me om naar een winkeletalage en wou mijn haar terug netjes leggen. Ik zocht mijn spiegelbeeld in het glas. Het was er niet. Men zag mij niet. Ik was er niet meer.





woensdag 4 januari 2012

Een gezonde geest in een gezond lichaam



Sporten, maar dan anders...

Om al die overtollige kilootjes van de feestdagen weg te werken op een leuke manier:

- discussiewerpen
- vogelstoten
- peerwerpen
- 100 m pint
- bange afstandslopen
- baalvoetbal
- katerpolo
- gewrichtheffen
- toogschieten
- wafeltennis
- stink-hap-springen
- kamerslingeren
- taterballet
- trouwtrekken