zondag 30 augustus 2015

Rilling



Heel voorzichtig kroop hij tegen mijn rilling aan.
Behoedzaam, om ze niet te verstoren.
Hij wou ze niet stoppen of onderbreken.
Hij wou ze voelen.
Helemaal.

Hij vroeg niets, maar onderging.
Ik liet het gebeuren.
In de hoop antwoorden te krijgen.
Antwoorden op het rillen.
Het schokken van mijn wezen.

Het duurde uren, misschien wel dagen.
Hij proefde, voelde, tastte, probeerde te begrijpen.
Maar de antwoorden kwamen niet.
Mijn wezen schokte voort.
Soms is een rilling is niet vertaalbaar.