Vroeger was het beter...

Wat een klap was dat! Het huis trilde nog na. Ze hoorde de balken kraken. Met veel moeite trok ze zichzelf uit de zetel. Die tweede fles champagne was er wat teveel aan en dat ene glaasje bessenjenever was er misschien wat over maar je moest toch een beetje gezelschap hebben met Kerstmis?

Toen ze de trap opging hoorde ze een langgerekt 'meeeeuuuuuuuh'. Hm, is dat niet het geluid van een koe? Oké, ze had teveel gedronken, maar hier twijfelde ze toch niet aan... Zij geloofde haar ogen niet toen zij bovenkwam. Er lag echt een koe! Die keek haar nogal schaapachtig aan en zei iets in de aard van 'meuuuuuuh'. Ze wist er geen antwoord op.

Vlug donderde ze de trap af. Uit gewoonte goot ze de laatste slok champagne naar binnen en probeerde koortsachtig na te denken. Ze kreeg de kans niet want haar denkwerk werd verstoord door de bel. Met de lege fles in haar handen deed ze open. Het was de kerstman. Dat werd haar nu toch een beetje teveel: een koe en een kerstman.

Voor ze het wist was hij binnengekomen. Hij was duidelijk slechtgezind en mompelde in zijn baard. Hij plofte pardoes in haar zetel en snoepte van haar zoute nootjes.

'Die koeien, dat was toch geen goed idee.' zei hij. 'Maar ik had geen andere keuze. Toen ik mijn rendieren ging halen, stuitte ik op de vakbondsafgevaardigde van de rendierenbond. Mijn dieren staakten, volgens hem. Ze hadden te weinig loon en hun werkuren waren niet voldoende gespreid, volgens hem. Het werd ook tijd voor extralegale voordelen, volgens hem. En of ik kon meegaan in hun eisen en wou onderhandelen. En ze vroegen ook een dertiende maand, volgens hem. Maar ik had geen tijd. Ik kan toch geen dag later met de cadeautjes rondkomen?' Hij keek haar vragend aan. Ze schudde, met haar mond open, instemmend neen en hoorde boven een verdachte lading op de vloer ploffen. 'Dus nam ik maar de koeien van de buurman' ging hij verder. 'Maar die hebben geen ervaring met zo een slee. Hier boven jouw huis liep het mis. Ik moest een scherpe bocht maken en die hoofdkoe ging uit de bocht. Ze was in paniek en geraakte los uit het span en patatboem, door uw dak!'

Ondertussen had hij haar fles bessenjenever in zijn gehandschoende worstenvingers en had hij haar champagneglas gebruikt om te drinken. Het ging vlotjes binnen. Het tweede glas werd al gevuld. Hij krabde zich misnoegd in zijn baard. 'Bij de vorige bezoeker was het betere jenever', zei hij.

Ze staarde naar het plafond, alsof ze erdoor kon kijken, in de hoop dat die koe zich daar wat kon gedragen. Het draaide in haar hoofd, maar ze had geen idee of het van de champagne was of van wat er zich in haar huis afspeelde. De hele fles jenever was ondertussen soldaat en de kerstman waggelde naar de voordeur. Met één vingerknip in de richting van haar bovenverdieping (van haar huis, niet van haar hoofd) zorgde hij ervoor dat de koe naast hem stond. Hij nam zijn ceintuur, deed die rond haar nek en ging op pad. Zonder zelfs maar dag te zeggen. 

Hij was de straat nog niet uit of daar stopte een politiewagen. De koe stopte gehoorzaam bij hun kordate bevel en hield de kerstman recht. De agenten keken heel bedenkelijk. De jeneverlucht was opvallend aanwezig. Ze ging wat dichterbij, benieuwd naar hoe dit ging aflopen. Het toestel voor de alcoholcontrole werd bovengehaald, maar daar had de kerstman geen oren naar. Hij lalde maar door over stakende rendieren en vakbondsafgevaardigden en koeien die geen vliegervaring hadden en uit de bocht gingen en interims die geen kwaliteit te bieden hadden... Daar stonden de agenten dan: een zatte man die zich uitgaf voor de kerstman en een koe die alleen maar 'meeeeeuuuuuuh' zei. Het liep vervolgens helemaal uit de hand. De agenten wisten er niets beter op te vinden dan iemand van de psychiatrische afdeling te laten komen. Die bolle buik van de kerstman zat in de weg om hem in een dwangbuis te steken, maar uiteindelijk ging hij toch mee. Ze nam de koe dan maar mee en zette ze in haar tuin.

'Ha, Nicolaas!', zei de kerstman toen hij eindelijk in de recreatieruimte mocht komen. 'Wat doet gij hier? Hebben ze u ook te pakken genomen?'

'Dat kan je wel zeggen', zuchtte Nicolaas. Hij krabde in zijn baard, verveeld met de situatie. 'Ik weet nog altijd niet waarom ze mij opgepakt hebben. Zoals elk jaar nam ik gewoon een kind op schoot en zei: 'wat ben je toch een lief kind'. Toen gaf ik dat jongetje een dikke knuffel en voor ik het wist werd ik van mijn troon gesleurd, vlogen de moeilijke woorden me rond de oren en nu zit ik hier. En jij? Wat doe jij hier?'

'Ach, zei de kerstman. Dat is een lang verhaal...'

Fijne feesten allemaal!