Lieve Sinterklaas

De eerste week van december stromen de brieven voor Sinterklaas weer binnen. Vaak zijn de omslagen zelfs niet leesbaar en de inhoud van de brieven komt toch wel altijd op hetzelfde neer. Jean had er een beetje genoeg van. Het werk op zich was al redelijk saai en dan bleken de brieven van de kinderen ook nog saai te zijn: ik wil dit, ik wil dat, ik ben heel braaf en blablabla. Jean baalde. Nog een paar maanden en hij mocht met pensioen.

Die ene brief viel op. De omslag was niet versierd, maar het handschrift was duidelijk dat van een kind. Vooruit dan maar, even een kijkje nemen of deze briefschrijver ook veel snoep en een Nintendo op zijn verlanglijstje heeft staan.

Vreemd: geen versieringen, geen tekeningen, gewoon een korte tekst. Even lezen, mompelt Jean.

‘Lieve Sinterklaas,

Ik ben Jordi en ben 8 jaar. Mijn mama en papa zijn gescheiden. Dat is niet zo erg want mijn papa was altijd heel boos op mama. Zeker toen oma hier kwam wonen. Nu is papa weg. Ik heb hem nooit meer gezien. Nu is mama boos, want ze zegt dat hij voor mij moet betalen en dat niet doet. Oma is er ziek van geworden. Ik doe heel hard mijn best om voor oma te zorgen, maar dat is niet gemakkelijk want ik vind dat ze stinkt. Ik moet mama ook veel helpen want mijn zusje zit in haar buik. Nu kan mama mij niet meer naar school brengen, want papa heeft de auto meegenomen en mama kan geen nieuwe betalen. Ik ben al groot genoeg om met de fiets te gaan, maar ik heb geen fiets. Van papa zal ik hem niet krijgen. Daarom vraag ik aan u een fiets. Ik heb er een gezien die heel goed is. Hij kost € 150. Wil je me die geven, Sinterklaas? Ik zal dan geen vies gezicht meer trekken als ik oma moet helpen om wat rechter te zitten in haar bed. Voor mama zal ik de afwas af en toe eens echt doen in plaats van hem te laten uitlekken door Flappie.

Groetjes,

Jordi’

Jean zag meteen zijn kindertijd in een flits passeren. Hoe zijn vader zijn moeder sloeg, tot die smeekte om te stoppen. Hoe zijn grootvader de scepter zwaaide vanuit zijn ziekenbed, hoe... ach, Jean kreeg een krop in de keel. Jordi, met zijn onopvallende brief, had het gepresteerd om Jean te beroeren. Nog geen vijf minuten later liep Jean rond in het kantoor met de brief. Hij las hem voor en voerde een vurig pleidooi voor dit jongetje. Veel van zijn collega’s waren ook mama of papa of grootouder en rond deze tijd van het jaar gaat het strijken over het hart wat gemakkelijker. De volgende dag had Jean € 133 ingezameld voor Jordi. Hij maakte er een mooi pakketje van en verstuurde het geld naar het adres dat Jordi zo nauwgezet genoteerd had. Precies op 6 december zou hij het ontvangen. Jean ging tevreden naar huis. In gedachten ziet hij hoe het jongetje tranen van geluk huilt omdat hij zijn fiets kan kopen. Jean was vandaag een heel klein beetje heilig...

Een paar dagen na 6 december sorteert Jean nog een late brief voor de Sint. Hij herkent het handschrift. Zijn hart maakt een sprongetje. Fier loopt hij naar de collega’s. Hij voelt een warme gloed op zijn wangen. ‘Jongens, dat kadeeke heeft teruggeschreven! Die gaat tevreden geweest zijn. Goh, ik vind dat tof dat hij schrijft om ons te bedanken!’ Jean opent de omslag en op algemene aanvraag leest hij de brief luidop voor:

‘Lieve Sinterklaas,

Heel hard bedankt voor het geld voor mijn nieuwe fiets! Je had me ook gewoon een fiets mogen geven, dat was misschien beter geweest. Ik heb het geld meegenomen naar de fietsenwinkel en daar samen met de baas geteld. Weet je wat? Ik kwam € 17 tekort. Ik kan mijn fiets nu nog niet kopen. Het was heel lief van u om mij dat geld te geven en jij kunt er ook niets aan doen. Ik ben er echt zeker van dat je me € 150 hebt gestuurd, maar die rotzakken van de post zullen er wel een deel van gestolen hebben.

Groetjes,

Jordi’

Jean werd er stil van. Het was alsof hij die hand van zijn vader voelde. Hard en ongenadig. Over enkele maanden mocht hij op pensioen. Eindelijk.

Nog een Sinterklaasverhaal? Lees 'Dromen zijn bedrog' (klik)