Smartgeld

Het was een donkere, sombere dag. Mijn gemoedstoestand was van dezelfde aard. Over een uurtje wordt Jef begraven. Hij was al wel oud, maar nog zo kloek en levenslustig. Zijn hart dacht daar anders over en koos een ander tijdstip dan Jef en wij in gedachten hadden. Het nieuws raakte me diep.

Jef kwam geregeld een kijkje nemen. ‘De inspecteur is daar!’, grapte ik dan. Hij lachte er elke keer mee. Goedkeurend keek hij hoe de verbouwingswerken in het huis, dat ooit zijn ouderlijk huis was, vorderden. Het deed hem deugd dat we het oude huis niet met de grond gelijk gemaakt hadden. Het was het oudste huis uit de straat en daar was hij een beetje fier op. Elke week stapte onze inspecteur binnen en knikte goedkeurend. Hij genoot vooral van het babbeltje, het contact en zijn wandelingetje.

En dan dat nieuws. ’s Morgens had ik de kerkklokken al horen luiden. Het signaal dat er een dorpsgenoot gestorven was. Maar dat het Jef zou zijn, daar had ik nooit bij stilgestaan. Dat was ondenkbaar. Een uurtje later kwam het telefoontje. Ik moest even gaan zitten. Triest keek ik rond in het huis waar hij geboren was en opgroeide. Jef was dood.

Een week later was de begrafenis. Koud en leeg voelde ik me. Ik maakte me klaar, schreef een kaartje voor zijn vrouw, zette mijn gsm af en keek of ik wat kleingeld had voor de collecte. Dat meen je niet! Niets? Helemaal niets? Nee, dat kon kloppen: gisteren vroeg de bakker of ik kleingeld wou wisselen omdat zij zonder wisselgeld zaten...

De tijd tikte verder. Ik moest nu echt vertrekken. Stress stak de kop op... Mijn dochter nam mijn hand en vroeg: mama, waarom ben je zo druk en verdrietig? Ik zei haar dat ik geen centje had voor in de kerk. Ze begreep er niets van. Ze komt nooit in de kerk. Ik legde het haar kort uit: als je naar de mis gaat, geef je een centje, dat gaat nu eenmaal zo. Een slechte, te beknopte uitleg, maar mijn hoofd stond er niet naar. Ze verdween zonder iets te zeggen. Eventjes later was ze er terug. Ze nam mijn hand en legde er enkele centjes in. ‘Hier mama”, zei ze, “hier heb je wat centjes uit mijn spaarpot. Nu kan Jef zijn vrouw misschien wel een nieuwe man kopen...”.