Ding dong! Zo vroeg nog. Wie zou dat zijn? Half slapend doe ik de deur open, nog vlug even mijn haar in de plooi proberen te dwingen.“Goedemorgen, mevrouw, heeft u eventjes tijd?”
O jee!, denk ik, kijkend naar dat dikke boek met dat kruis op dat in de handen van die alledaagse mevrouw rust. Daar zijn ze weer! Voor ik de kans krijg om te zeggen dat ik geen interesse heb, steekt ze al van wal. Naast haar staat een mooi blond meisje van 16 jaar. Gekleed zoals alle pubers van deze tijd. Zonde, denk ik, op die leeftijd heb je toch wel wat anders te doen dan dit?
“Technologie is een last, mevrouw, soms leidt het tot zonde. Kijk maar: we vergeten elkaar!” Ze toont me een tijdschriftje waar op de cover een mooi, jong koppel staat. Ze zijn beiden met hun gsm aan het bellen en kijken lachend elk een andere kant op. “Ziet u, mevrouw? Ze hebben geen tijd meer voor elkaar, ze zouden samen zoveel kunnen doen, maar door de technologie hebben ze geen aandacht voor elkaar. Relaties gaan op die manier kapot. En het gaat verder dan dat, mevrouw! Denk maar aan computers. Kent u dat, mevrouw?” – “Ja hoor, ik werk er dagelijks mee.” – “Ah zo, ja, ik versta het. Dan begrijpt u vast en zeker wel wat ik bedoel? Het staat trouwens in de Bijbel, dat we dit niet mogen doen, luister maar....” In de Bijbel, denk ik? Staat er in de Bijbel dat technologie een zonde is? Dat we geen gsm of computer mogen gebruiken? Mijn gedachten dwalen zo ver en snel af, dat de passage die ze me voorleest aan mij voorbij gaat.
Ik geraak dit wat beu. Het is koud, te vroeg, hier heb ik helemaal niet om gevraagd...
“En dan dat chatten, mevrouw! Kent u dat? Dat is echt de grootste zonde, mevrouw, als u weet....” Ik laat haar niet uitspreken. Heel nadrukkelijk schud ik met mijn hoofd en zeg: “Mevrouw, ik chatte tot voor kort dagelijks met Jezus, maar heb hem een tijdje geleden bij de geblokkeerde gebruikers gezet!”
Terwijl de mond van de alledaagse mevrouw lichtjes openvalt, rinkelt in de hippe jeans van het meisje een gsm. Glimlachend sluit ik de deur...
Moedig dat je niet onmiddellijk de deur hebt toegegooid. Zo doe ik dat als ze voor dag en dauw aan de deur staan :-)
BeantwoordenVerwijderenBij mij aan de deur (de streek van Vilvoorde) waar dergelijke mensen nogal erg actief zijn, hangt reeds 21 jaar een mooi gegraveerd bordje naast de bel: "Aan deze deur wordt nooit gekocht... en bekeerd tot het ware geloof zijn we ook al"
BeantwoordenVerwijderenEn het werkt!
@Tanneke: Dankjewel voor dit prachtige verhaal. Een van onze 4 kinderen heeft zich bekeerd tot dit "houtje". Wij worden daar niet vrolijk van.
BeantwoordenVerwijderen@Willy: Wat een slimme oplossing. Ik ga ook zo'n bordje ophangen.
Ik zeg dan dat ik geen tijd heb want dat ik naar de mis moet. (ze bellen meestal 's zondags voormiddag aan) :o)
BeantwoordenVerwijderenDeur-aan-deur, telefoonspammers....ffffff. Wel leuk verhaal van jou. Nog van die fait divers?
BeantwoordenVerwijderen