Op

Wat nu? Geen reserve! Even kijken aan de achterkant, daar wordt al eens iets weggezet. Hm, neen, daar ook niet. En nu? Even verder kijken. Meestal zijn er wel wat alternatieven. Maar nu? Niets...
Dan maar handtas omkieperen. Oei, wat een berg, wat een zootje! Dat wordt graven. Niet gemakkelijk in deze houding. Aiaiai, niets. Gewoon niets!
Wat nu? Beetje wachten. Misschien biedt er zich wel een oplossing aan.

Vijf minuten duren zo lang.

En ze wachten op mij. Zouden ze niet ongerust worden? Komen ze zo dadelijk even kijken waar ik blijf? Ja, natuurlijk doen ze dat. En dan ben ik gered.

Tien minuten nu al.

Ik hoor iets. Help!? Hallo! Is er iemand? Geen reactie. Pffff!

Vijftien minuten.

Ze missen me blijkbaar niet. Zouden ze vertrokken zijn zonder mij? Wat kan ik nog verzinnen? Gek, mijn gsm heb ik ook niet mee. Zelfs geen agenda. Och, jeezes toch.

Twintig minuten.

En staren naar dat lege wc-rolletje helpt niet...