donderdag 1 maart 2018

Vingerafdruk



Als je dood bent, waar ben je dan? Ben je dan echt weg? Helemaal? Alles? Voor altijd?

Hier en daar is er misschien nog een vage vingerafdruk van je, een pluisje van je warme sjaal, een verloren haar dat achteloos ergens rondzweeft of andere, tastbare dingen van je.

Maar wat met de rest? Waar is je glimlach, je fronsende blik zo nu en dan, de twinkel in je ogen? Waar is jouw creativiteit naar toe en de vastberaden, haast verbeten manier waarmee je je smeet op een ogenschijnlijk niet op te lossen probleem?

Waar is je warmte? Je grote, grote hart? Je zachtaardigheid en je onuitputtelijke drang om voor iedereen te zorgen? Ik zoek naar je geduld, jouw manier om alles even stop te zetten en aandachtig te luisteren naar diegene die het nodig had.

Je hoort zo vaak dat een ziel verder leeft, maar ik kan me er niets bij voorstellen. Waarschijnlijk komt dat omdat ik me het te concreet voor de geest haal. Je maakt me niet wijs dat zielen zich groeperen in dichte wolken of ijle pluisjes hier en daar. Of dat ze rusteloos en eenzaam ronddolen op een stoffige zolder. En van het concept ‘hemel’ word ik ook niet echt vrolijk van.

Ik heb er al eindeloos over gepiekerd, over die ziel en over het al of niet volledig weg zijn. Het haalt je niet terug. Je bent er niet meer. Af en toe verschijn je in een droom, maar ook die vervliegt als een dauwdrupje bij de eerste ochtendlijke zonnestralen.

Zoals veel mensen doen, praat ik nog tegen je. Alsof je er nog bent. Dat doe ik tegen beter weten in, maar het helpt wel. Tot ik me afvraag of je het hoort. Dan zou je me waarschijnlijk heel hard uitlachen. Of misschien ben je wel boos omdat je niet kan antwoorden. Of vind je dat ik onzin uitkraam. En net daarom blijf ik het doen.

‘Weg zijn’ klinkt zo hard. Een weg leidt meestal ergens naar toe. Jij was de weg kwijt. Of je nam een verkeerde afslag, naar een doodlopend straatje. Maar je blijft weg. Wat rest, is die vingerafdruk op het raam, toen je vrolijk werd van het roodborstje op de voederplank en ernaar wees.



                                                                                                                            Foto: wtex


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Reactie krijgen op een schrijfsel is het teken dat je gelezen wordt! Dank je wel hiervoor!