woensdag 17 november 2010

Door de wind...



Zijn haren stonden wild. Een baard van enkele dagen oud. Donkere wallen onder zijn ogen. Een rommelige tafel met lege tassen koffie en overal papieren. Hij lachte. Het was klaar. Dit was zijn meesterwerk. Een symfonie voor groot orkest, Mozart waardig. Over een uurtje werd hij verwacht in Brussel. Hij wist nu al dat zijn werk indruk zou maken. Zijn meesterwerk.

Haastig knapte hij zich wat op: frisse kleren, tanden poetsen, baard... ach, die baard. Vlug nog een tas koffie, brood was er niet meer in huis. De tijd leek sneller te gaan dan anders: nog een halfuur. Hij grabbelde de partituren bij elkaar. Pas nu zag hij dat hij ze niet genummerd had. Te laat! Vlug alles in volgorde en een kartonnen map er rond.

Herfst. De wind sloeg in zijn gezicht toen hij buitenkwam. Het meesterwerk gekneld onder zijn arm. Met zijn andere hand zocht hij de autosleutel in zijn jaszak. Nog 20 minuten. Toen ging zijn gsm. Hij legde de map op het dak van de auto en nam op. Slecht nieuws: zijn vader was opgenomen in het ziekenhuis. Of hij meteen kon komen? Jaja, meteen, eerst het meesterwerk...

Chaos in zijn hoofd: eerst naar Brussel, dan zo snel mogelijk terug. Zijn lieve vader... Hij startte de auto en vertrok. Verward en moe. Op weg naar Brussel. Snel de autosnelweg op. Zijn meesterwerk. Uitgeput was hij. Maar het zou goed komen, dat voelde hij. Rukwinden trokken aan zijn gemoed. Zijn vingers knelden zich om het stuur.

De regen moeide zich in het spel. Achter hem deden bestuurders teken met hun lichten. Wat was er toch? Hij wist het niet. Geen tijd. Hij had nog 10 minuten. Tevreden keek hij naar de passagierszetel. Zijn meesterwerk. Het lag er niet! Zijn gsm lag er, eenzaam en koud. Waar was die map? Hij keek achterom, niets op de achterbank. Paniek overmande hem. Zijn adem stokte.

Op de snelweg naar Brussel dwarrelden partituren als herfstbladeren neer.

Een zieke, oude man wachtte op zijn zoon.

De regen wiste genadeloos maatstrepen, rusten en noten uit.

De wind woei hard.

De oude man had nooit van de herfst gehouden.


5 opmerkingen:

  1. ohhh tanneke.....
    het is een nachtmerrie die waarheid wordt, maar welk belang weegt het zwaarste..
    ik denk mijn vader...

    "geweldig geschreven"
    je bent een woordenaar:-)

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een bijzonder verhaal, Tanneke. De man is ongetwijfeld een genie, maar zijn talent gaat verloren in desorganisatie en blinde ijver.

    Een droevig herfstverhaal dat ik graag heb gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een bijzonder verhaal dat enkele belangrijke waarden in het leven aanraakt. Fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ik dacht meteen : hopen dat hij een back-up heeft gemaakt ...
    een opname van zo'n moment dat het toeval het leven even helemaal overhoop gooit ...

    BeantwoordenVerwijderen

Reactie krijgen op een schrijfsel is het teken dat je gelezen wordt! Dank je wel hiervoor!