vrijdag 16 maart 2012

Ik zou willen


Ik zou willen dat je kinderbed een scanner was,
zo eentje die jou in je slaap helemaal scant en alles,
maar dan ook echt alles minuscuul opslaat.

Ik zou willen dat dit dan elke nacht gebeurde,
elke nacht opnieuw, zonder fout, zonder overslaan,
met een onvoorstelbare preciesheid.

Ik zou willen dat elk detail gezien werd,
het kleine sproetje net onder je knie,
het schrammetje dat je die dag opliep.

Ik zou willen dat je gedachten bewaard werden,
je karakter, je persoonlijkheid, je jij-zijn,
je ochtendhumeur en je slaaprituelen.

Ik zou willen dat dit me geruststelde,
dat dit ervoor zou zorgen dat ik zeker weet
dat ik je nooit, maar dan ook nooit zal moeten missen.

Ik zou willen dat, als het noodlot zou toeslaan
en jou zou wegrukken uit het leven,
dat ik maar op een knopje hoefde te duwen.

Ik zou willen dat die scanner je dan kon reproduceren,
precies zoals je bent, met alles er op en er aan,
zoals je de avond ervoor in je bed bent gegaan.

Ik zou willen dat ik hier niet over hoefde na te denken,
nooit de angst moest hebben dat ik jou kan verliezen,
nooit zou moeten wensen dat je bed een scanner was.

Ik zou willen… ach, ik wil niet veel,
maar wat ik wil is onmogelijk.
Wat ik wil is dat het me nooit overkomt.














16 opmerkingen:

  1. Oef... en daar zijn de tranen. Mooi Tanneke, dank je.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. mooi Tanneke...heel mooi....en was het maar zo...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. mmoi...heel mooi...en was het maar zo...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. 'Ooit gemist' Ik kan me voorstellen dat de ouders daaraan denken.
    Mooi geschreven Tanneke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Echt mooi ! Ik heb ongelofelijk veel respect voor je ! Je kunt het o zo mooi onder woorden brengen

    BeantwoordenVerwijderen
  6. janine van rooij16 maart 2012 om 17:18

    mooi.... dank je Tanneke.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. sandra van hoof16 maart 2012 om 23:02

    Heel mooi geschreven.
    Veel ouders kunnen zich zo goed inleven in deze tekst....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. mijn complimenten voor dit mooie en ontroetende schrijfsel. xxx Eleo Nora

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Kathleen Vandenborre25 maart 2012 om 20:14

    Amai, prachtig! Mijn neef heeft zijn zoontje verloren in die verschrikkelijke busramp. Ik stuur mijn familie dit gedicht... véél dank! Kathleen Vandenborre

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Kathleen, mijn deelneming. Ik leef met alle betrokkenen mee!

    BeantwoordenVerwijderen

Reactie krijgen op een schrijfsel is het teken dat je gelezen wordt! Dank je wel hiervoor!