woensdag 27 juli 2011

Evolutie




Vroeger:
‘Schat, ga je even naar de bakker voor een taart?’ Je man sprong de fiets op, reed de straat uit, smeet zijn fiets tegen de voorgevel, stapte binnen bij de bakker en zei: ‘Dag bakker, voor mij een taart graag!’- ‘Een aardbeientaart?’ - ‘Dat klinkt goed, doe maar.’ De taart werd ingepakt. Hij hield de doos vast aan de rode lintjes die er zorgvuldig rond geknoopt waren, zette zijn fiets terug op zijn  plaats en de taart werd aangesneden. Iedereen tevreden.
Nu:
Je komt van je werk, jaagt je op in de file want de naschoolse opvang sluit bijna en je bent vergeten om de digicorder in te stellen zodat je favoriete programma opgenomen wordt. Je dochter moet nog naar de tekenles en je zoon naar de logopedie. Als je thuiskomt zie je dat de poetsvrouw weer niet geweest is. Het lampje van het antwoordapparaat flikkert zenuwachtig.  Als je de iPad ziet liggen, zet je die alvast aan, je Facebook moet dringend eens nagekeken worden. Zoon staat al te vechten met een virtueel monster op de Wii. Je neemt je gsm en belt... ‘Schat, straks is er bezoek. Ik was dat helemaal vergeten door die deadline van dat dossier. Kan jij na het werk even bij de bakker passeren voor een taart?’ Je man stelt je gerust en zegt dat hij dat in orde zal brengen. Hij haalt de GPS boven en zoekt bij de POI’s de dichtstbijzijnde bakker op. Hij manoeuvreert feilloos bij het parkeren, dankzij het automatisch parkeersysteem van zijn SUV. Tot zijn grote ergernis ziet hij dat de bakker gesloten is. Hij duidt het volgend adres aan en vertrekt weer. Aan het rode licht twittert hij even: ‘bakker gesloten, op naar de volgende’. De volgende bakker is wel open.  Hij stapt binnen en zegt: ‘goeiedag, voor mij een taart alstublieft!’ ‘Wat voor een taart mag dat zijn, meneer?’ Daar had hij nog niet over nagedacht. Hij weet niets van taarten. Even zijn Smartphone opdiepen en naar zijn vrouw bellen. De bakker wacht geduldig tot het telefoontje gedaan is. ‘Doe maar een aardbeientaart, alsjeblieft.’ - ‘Een grote of een kleine, meneer?’ Hm, weer een moeilijke vraag. Toch maar weer eens bellen. Maar eerst die reply op zijn twitterberichtje lezen. Niets speciaals. Beetje flauwe reply en hij ziet ook dat zijn berichtje geretweet werd. Dan maar bellen: ‘Schat, een grote of een kleine taart? Een grote? Ok!’ De bakker maakt geen aanstalten om een taart te nemen. Hij kijkt een beetje geërgerd als hij stilletjes vraagt: ‘met of zonder slagroom?’

9 opmerkingen:

  1. S*c*h*i*t*t*e*r*e*n*d verhaal, Tanneke !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, wat vreselijk, hè?
    Steengoed geschreven.
    Lekker soundje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zo IS het wel he - jammer genoeg ? ...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo hey die is wel heel mooie gevonden, vroeger was alles makkelijker en beter dus? Of trek ik nu te snel conclusies?.. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als man moet je die beslissingen toch zelf nemen, niet? Met slagroom en als het niet goed is, afkretsen die handel. Goed geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. haha mooie reflectie van wat er omgaat in deze wereld..

    BeantwoordenVerwijderen
  7. leuk verhaal van ons haastige bestaan in het world wide web!

    BeantwoordenVerwijderen

Reactie krijgen op een schrijfsel is het teken dat je gelezen wordt! Dank je wel hiervoor!