Probeert u het later nog eens

Vincent keek op de klok. Hij had nog tijd genoeg. Daphne zou om 20u00 komen. Geen reden om te stressen, alles was zorgvuldig voorbereid. Hij had een lekker recept gezien op één van de vele kookprogramma’s op TV. Via het internet had hij het recept geprint, boodschappen gedaan, alles nog eens overlopen. Hij was geen keukenchef, maar dit kon niet mislukken.

Met de grootste zorg sneed hij de groentjes,  voerde hij alle handelingen uit zoals hij ze gezien had op TV. Het was gemakkelijk. Het voordeel was dat de schotel zo dadelijk de oven in kon en dan had hij nog lekker veel tijd om zich klaar te maken.

Hij was zo blij dat Daphne eindelijk toegehapt had. Ze kwam bij hem thuis, ze zouden samen dineren. Vincent was van plan om er iets romantisch van te maken. Daphne had nog gezegd dat ze daarna misschien naar de bioscoop konden of zo, maar Vincent had andere plannen. Hij wou haar maar wat graag in bed krijgen. Daarvoor zou hij alles doen.

Tot nu toe zag het er goed uit: zijn gerechtje kon niet mislukken. Vincent dekte de tafel. Hij koos een stijlvol tafellaken en plaatste de borden en de glazen met de grootste zorgvuldigheid. Het moest perfect zijn. Zelfs de servetten plooide hij kunstig. Het internet is toch onmisbaar voor zulke dingen… Op de site waar hij dit alles gevonden had, stond er ook een mooie foto van een gedekte tafel. Er waren nonchalant rozenblaadjes op gestrooid. Vincent had rozen gekocht. Daphne zou dit geweldig vinden. Eén roos zette hij in een vaas, in het midden van de tafel. Neuriënd liet hij rozenblaadjes op de tafel dwarrelen.

Vijf minuten later stond Vincent voor de spiegel. Scheren, neus- en oorharen checken, tanden poetsen… Daarna nog even douchen en aftershave sprenkelen. Vincent bekeek zichzelf. Hij dacht dat het moeilijk zou zijn om hem te kunnen weerstaan. De hele wereld lag aan zijn voeten. Nu nog de juiste outfit kiezen. Dat was heel wat moeilijker. Jammer dat hij dat niet kon opzoeken op het internet. Het begon al bij het ondergoed: een slip of een boxershort? Moeilijk was dat. Zowat zijn hele kast haalde hij leeg. Maar uiteindelijk maakte hij zijn keuze. Niet te opvallend, stijlvol. Vincent keek op de klok. 19u was het. Hoog tijd om op te ruimen, het bed op te maken, schoenen aan te doen en het eten in de oven te schuiven.

Vincent was bijzonder tevreden. Alles verliep volgens plan. Hij zou straks Daphne veroveren. Eindelijk, na al die tijd! De tijd kroop nu en hij belde haar even op, zomaar, om te zeggen dat hij er naar uitkeek. Ze nam de telefoon niet op. Hij kreeg een boodschap te horen: ‘dit nummer is momenteel niet bereikbaar, probeert u het later nog eens’. Vincent legde zijn gsm aan de kant en inspecteerde nog eens het huis. Het zag er goed uit. Hij gluurde even in de oven, ook dat zag er goed uit.

Om 19u30 belde hij nog eens. Weer kreeg hij dezelfde boodschap. Vincent haalde zijn schouders op.

Om 20u00 zat Vincent op de rand van zijn stoel. Hij wachtte op Daphne. Ze kon elk moment hier zijn. Maar ze kwam maar niet. Het werd 20u10. Hij belde haar op. Geen antwoord. Hij wachtte nog wat. Het werd 20u20. Hij belde haar op. Geen antwoord. Hij wachtte nog wat. ‘Probeert u het later nog eens’, was alles wat hij hoorde. Dan sloeg de schrik hem om het hart: zou ze hem wat wijsgemaakt hebben? Was ze misschien nooit van plan geweest om te komen? De moed zonk hem in de schoenen. Ach, Daphne, hij had er zo naar uit gekeken.

Dan nam Vincent een besluit. Hij zou niet bij de pakken blijven zitten. Het was 20u30. Het eten was klaar, het rook heerlijk. Hij nam het uit de oven, schepte het op de borden en serveerde het. Een bord voor hem, een bord voor haar. Hij praatte tegen haar, vulde de glazen. Als Daphne niet kwam, dan zou hij wel even doen alsof ze er was. Hij zou zijn avond niet laten bederven.

Vincent zette zich neer op zijn stoel. Hij at zijn bord leeg en praatte tegen de lege stoel tegenover hem. Toen hij klaar was, stond hij op en ging op haar stoel zitten. Hij at haar bord ook leeg en complimenteerde zichzelf met het heerlijke diner. Daar zat hij dan. De borden waren leeg. Vincent liet zijn schouders zakken.

Er kwam een berichtje binnen op zijn gsm. Hij opende het en las: ‘Hey Vincent, mijn simkaart was geblokkeerd, nu terug bereikbaar. Ik wou je verwittigen dat ik wat later kom. 21u lukt wel. Ok? Heb reuzehonger. Tot zo! X’

Vincent keek op. Zijn blik ging over de tafel: de lege borden, de gebruikte servetten, de fles wijn die bijna leeg was… Hij keek naar de klok. Het was precies 21u00. Het zweet brak hem uit toen de bel ging. Daphne…