Ik zou willen

Ik zou willen dat je kinderbed een scanner was,

zo eentje die jou in je slaap helemaal scant en alles,

maar dan ook echt alles minuscuul opslaat.

Ik zou willen dat dit dan elke nacht gebeurde,

elke nacht opnieuw, zonder fout, zonder overslaan,

met een onvoorstelbare preciesheid.

Ik zou willen dat elk detail gezien werd,

het kleine sproetje net onder je knie,

het schrammetje dat je die dag opliep.

Ik zou willen dat je gedachten bewaard werden,

je karakter, je persoonlijkheid, je jij-zijn,

je ochtendhumeur en je slaaprituelen.

Ik zou willen dat dit me geruststelde,

dat dit ervoor zou zorgen dat ik zeker weet

dat ik je nooit, maar dan ook nooit zal moeten missen.

Ik zou willen dat, als het noodlot zou toeslaan

en jou zou wegrukken uit het leven,

dat ik maar op een knopje hoefde te duwen.

Ik zou willen dat die scanner je dan kon reproduceren,

precies zoals je bent, met alles er op en er aan,

zoals je de avond ervoor in je bed bent gegaan.

Ik zou willen dat ik hier niet over hoefde na te denken,

nooit de angst moest hebben dat ik jou kan verliezen,

nooit zou moeten wensen dat je bed een scanner was.

Ik zou willen… ach, ik wil niet veel,

maar wat ik wil is onmogelijk.

Wat ik wil is dat het me nooit overkomt.