Laat me het antwoord zijn
op je vele vragen.
Ik wil het vuur zijn
dat jouw onzekerheden
voor altijd verbrandt.
Ik wil vaste grond zijn,
of het bewaarde evenwicht
als je wankelend naar beneden kijkt.
Neem je tijd,
haast je niet.
Ik zal er zijn,
ik zal niet opgeven.
Niets is teveel,
al duurt het eeuwen.
De enige zekerheid
is dat ik je nodig heb.
Als alle sterren doven,
zal jij in mij
nog helder schijnen.
Neem me bij mijn hand
en leid me nu zachtjes
naar het ochtendgloren.
De nacht was te koud
en beangstigend eenzaam.
Neem me mee
naar een plaats
die enkel wij kennen,
waar de tijd stopt,
waar ik de herinnering kan wissen.
De herinnering aan leegte
en kille eenzaamheid.
Neem me mee
naar een plaats
waar geen vragen zijn
en antwoorden overbodig,
waar onzekerheden assen zijn
en leegte een vage vergetelheid,
waar je hand in de mijne ligt
en waar sterren helder schijnen.
Ik zal er zijn.
Foto: Mark Kitaoka
aangrijpend en beeldend gedicht, heel mooi! om te herlezen! ;-)
BeantwoordenVerwijderenPrachtig!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor dit gedicht.Schitterend.Heb er ongelofelijk van genoten.Driemaal herlezen en het wordt alsmaar mooier.
BeantwoordenVerwijderenSchitterend gedicht.Het heeft me bijzonder geraakt.Dank om te publiceren.Las het driemaal en het wordt alsmaar mooier.
BeantwoordenVerwijderenMag ik je bedanken voor dit gedicht.Het heeft me geraakt.Na driemaal lezen wordt het alsmaar mooier.
BeantwoordenVerwijderenWat prachtig!
BeantwoordenVerwijderenBen er helemaal stil van...