Dromen zijn bedrog

Het is jammer. Erg jammer zelfs. Maar tijden veranderen nu eenmaal. Zoals je het wel vaker hoort moet een mens meegaan met zijn tijd. Je moet flexibel zijn, je aanpassen aan de immer veranderende maatschappij. Dat geldt ook voor de Sint. En weet je wat? Het kan hem geen donder schelen. Het laat hem allemaal stoïcijns koud. Hoe dat zo kwam? Wel, zet je even hier naast mij. Ik zal het je vertellen….

Toen het november werd, viel het de Sint op dat het lang duurde voor het eerste briefje kwam. Een briefje, in onwennig handschrift met veel beloftes van braaf zijn en zus niet meer plagen enzovoort. Een briefje waarin om snoep en speelgoed gevraagd werd. Een briefje waar prentjes bijzaten, of een foto. Een briefje van een jongen of een meisje. Maar dat briefje kwam niet. En november was bijna voorbij. Sint besloot dat hij zijn Opperpiet om raad zou vragen. Hij zou op onderzoek moeten uitgaan. Opperpiet was echter nergens te vinden. Op de keukentafel lag wel een briefje:

Nu weet je waarom het Sint geen moer kan schelen dat er geen briefje kwam. Het was goed geweest zo. Voor hem hoefde het niet meer. Hij plofte in zijn luie zetel, zette de tv op en zapte van zender naar zender. Na vijf minuten dommelde hij in. Hij droomde van een nieuwe organisatie, eentje waarbij de ouders zelf instonden voor de cadeautjes op 6 december. Zo eentje waarbij hij rustig in zijn luie zetel kon blijven zitten en gewoon zichzelf zijn, een heerlijke droom…

Nog een Sinterklaasverhaal? Lees 'Lieve Sinterklaas' (klik)