Soms moet je durven kijken naar het zwart in je hoofd.
Je moet voelen hoe je er tegenaan knalt.
Wanhopig zoeken naar de uitgang.
Tastend met je handen,
je vingers graaiend naar een barstje.
Om uiteindelijk je ogen te sluiten
en het zwart te omarmen.
Om jezelf te verzekeren dat er een straaltje licht is
als je je ogen voorzichtig weer opent.
